مخصوصا اينکه آدم بخواد باور کنه که ديگه دلخوشي نداره!

دلخوشي براي فکر کردن.. زندگي کردن.. و حتي براي بودن.

اما همه اينها در ظرف ذهن ما داره انجام ميشه

باورمون نميشه يا سخته چون اينجوري خودمون رو عادت داديم که اول دل ببنديم ..

سخته چون حواسمون به دنيايي که توش هستيم نبود.. آره دنيا هميشه باما حساب و کتاب ميکنه..

حالا بد گفتن و غرق شدن در چيزي که از دست دادي فقط فرصتهاي پيش رو رو از بين مي بره همين!

اگر کسي که رفته ارزش نداشته پس بگذار همه چيزش بره حتي فکرش هم بره که بتوني به فردا بيانديشي..

ارزش ما به فکر ماست.. اگر اون رو از دست بديم ديگه چيزي نداريم